TERAPIA LOGOPEDYCZNA
Diagnoza logopedyczna jest prowadzona w oparciu o standaryzowane testy logopedyczne.
Terapia logopedyczna obejmuje:
– terapię wad i zaburzeń wymowy, tj.: betacyzm, gammacyzm, lambdacyzm, rotacyzm, sygmatyzm, mowa bezdźwięczna…
– dyslalia, alalia,
– ORM – opóźniony rozwój mowy,
– autyzm, zespół Aspargera,
– afazja, dyzartria, dysfazja,
– choroby genetyczne: zespół Downa, zespół Retta, zespół Nijmegena, etc…
– stymulowanie rozwoju mowy,
– zachęcanie dzieci do mówienia,
– usprawnianie aparatu oddechowego i fonacyjnego,
– usprawnianie funkcji oddechowych, połykowych i pokarmowych,
– usprawnianie słuchu fonetycznego i fonematycznego,
– usprawnianie narządów artykulacyjnych.
Podczas terapii stosujemy:
– relaksację wg progresywnej relaksacji mięśni Jacobsona,
– trening autogenny wg Schultza,
– terapię ustno – twarzową,
– neurosensoryczną terapię taktylną wg dr S. Masgutowej,
– miofunkcjonalną terapię wg A. Kittel,
– masaż logopedyczny,
– ćw. oddechowo – głosowe,
– rytmogesty,
– metody i techniki stymulujące myślenie, koncentrację i uwagę,
– metody i techniki usprawniające komunikację słowną,
– metody symultaniczno – sekwencyjne,
– ćwiczenia logorytmiczne.
TERAPIA PEDAGOGICZNA
Terapia pedagogiczna, to reedukacja – czyli zajęcia korekcyjno-kompensacyjne. Podczas terapii podejmuje się specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania.
Terapię pedagogiczną prowadzimy w formie indywidualnej.
Celem terapii pedagogicznej jest:
– stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych,
– wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów
– eliminowanie niepowodzeń szkolnych , a także ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji.
Terapia pedagogiczna obejmuje:
– dysleksję, dysortografię, dyskalkulię,
– naukę czytania,
– naukę pisania – terapię ręki,
– terapię koordynacji wzrokowej,
– koncentrację, uwagę, pamięć, pojęcia matematyczne,
– zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym,
– zajęcia korekcyjno – kompensacyjne dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym,
– zajęcia o tematyce rozumienia innych, poznawania i nazywania emocji (swoich i „bliskich”),
– napięcia mięśniowe.
TERAPIA JĄKANIA
Terapia jąkania, niepłynności mowy dzieci, młodzieży i dorosłych:
– wywiad,
– diagnoza stanu jąkania,
– określenie problemu jąkania, negatywnych uwarunkowań środowiskowych i społecznych,
– zapoznanie z programem terapii,
– zapoznanie z podstawowymi zasadami płynności mówienia,
– relaksację i trening autogenny.
TERAPIA JĄKANIA OBEJMUJE:
– współpracę z rodziną,
– ćwiczenia oddechowe
– ćwiczenia oddechowo – emisyjne
– ćwiczenia płynnej realizacji połączeń samogłoskowych
– ćwiczenia w mówieniu (terapeutyczne czytanie tekstu odpowiedniego dla wieku pacjenta, terapeutyczne dialogi, etc…,
– ćwiczenia szerokiego i miękkiego otwierania i zamykania ust oraz warg
– śpiewanie piosenek, recytowanie ich szeptem, potem głośno (w celu przeniesienia zjawisk melodyjnych i szeptanych na głośne mówienie),
– ćwiczenia delikatnego startu mowy (szczególnie przy wymawianiu wyrazów z głoskami: [p], [b], [t], [d], [k], [g] i innych…
TERAPIA RĘKI
Nie podobne oddzielić dwóch rzeczy: głowy i ręki. Ręka zręczna bez głowy, która nią kieruje, jest narzędziem ślepym; głowa bez ręki, która realizuje jej poczynania intelektualne, jest bezsilna.
C. Bernard,1865
Celem terapii ręki jest usprawnianie funkcji percepcyjno – motorycznych, dzięki którym dziecko osiąga optymalny poziom w obszarze samoobsługi oraz doskonalenie sprawności manualnej i grafomotorycznej.
Stosujemy zabawy:
– rozwijające sprawność ręki,
– zabawy samoobsługowe,
– zabawy z gumkami i opaską grafomotoryczną.
Prowadząc terapię ręki zwracamy szczególną uwagę na:
– fizjologiczną aktywność kończyny górnej i obręczy barkowej,
– zaburzenia w obrębie aktywności kończyny górnej i obręczy barkowej,
– patologiczne wzorce ruchowe w obrębie kończyny górnej, np. w wiotkości…,
– fizjologiczne odruchy dziecka oraz ich wpływ na rozwój aktywności ręki,
– przetrwałe odruchy i ich wpływ na aktywność ręki,
– zaburzenia w napięciu mięśniowym ciała i ich wpływ na aktywność ręki,
– motorykę małą – rozwój chwytu i manipulacji oraz skutki jej zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu małego dziecka, a w późniejszym etapie wpływa na grafomotorykę.
TERAPIA MIOFUNKCJONALNA WG. A KITTEL
Celem terapii miofunkcjonalnej jest uzyskanie prawidłowej pozycji języka w spoczynku, zamknięcie ust oraz prawidłowe połykanie.
Czas terapii jest zależny od głębokości zaburzenia, indywidualności pacjenta, współpracy pacjenta z terapeutą, ewentualnych zaburzeń rozwojowych, które towarzyszą i nasilają zaburzenie, przez co proces leczniczy wydłuża się. Ogólny czas terapii, to 30-40 spotkań.
Terapia składa się z sześciu bloków:
– ćwiczenia spoczynkowe języka,
– ćwiczenia ciała,
– ćwiczenia języka,
– ćwiczenia warg,
– ćwiczenia zasysania,
– ćwiczenia połykania.
Istotą w terapii miofunkcjonalnej jest nauka prawidłowego połykania i praca nad artykulacją głosek /s/ i /sz/. Dopiero wówczas terapia ma sens, ponieważ wady nie wracają, a pacjent ma możliwość uniknięcia noszenia aparatu ortodontycznego, gdyż języka muskulatura jest dobrze wyćwiczona (składa się z 17 mięśni).
Terapia u dzieci w wieku szkolnym, młodzieży i dorosłych, dzięki zastosowaniu ćwiczeń z sześciu bloków:
-ZAP,
– LAP,
– ćwiczenia ciała,
– ćwiczenia języka,
– ćwiczenia zasysania,
– ćwiczenia połykania.
Stosujemy także ćwiczenia wpływające na koordynację oko – ręka.
Terapia MIO jest skuteczną terapią seplenienia przyzębowego, międzyzębowego oraz bocznego, uwarunkowanego zaburzeniami miofunkcjonalnymi dzięki zastosowaniu metody wg Anity Kittel.
TERAPIA AFAZJI
Afazja to spowodowane organicznym uszkodzeniem odpowiednich struktur mózgowych częściowe lub całkowite zaburzenie mechanizmów programujących czynności mowy u człowieka, który już uprzednio opanował te czynności.(definicja formalna wg: M. Maruszewski -1966 Afazja. Zagadnienia teorii i terapii. Warszawa, PWN)
Afazja to zaburzenia wynikające z uszkodzeń korowych ośrodków mowy, ujawniające się w postaci pełnego lub częściowego rozpadu wszystkich typów kompetencji językowej i/lub zaburzeń sprawności realizacyjnych”.
definicja formalna wg: S. Grabias
TERAPIA AFAZJI dla dzieci i dorosłych, to nauka świata na nowo:
– odbudowa komunikacji,
– rozumienie,
– pisanie,
– czytanie,
– słuch fonemowy,
– ekspresja i apraksja mowy,
– stosowanie rozmaitych ćwiczeń pobudzających aktywność językową afatyka,
– oddziaływanie zapobiegające wystąpieniu i utrwaleniu niekorzystnych zmian.
Metodyka postępowania logopedycznego zależy od wielu czynników:
- rozpoznania klinicznego;
- stanu ogólnego pacjenta chorego;
- charakterystyki społecznej pacjenta.
I etap terapii – metody bezpośrednie:
- rozhamowujące mowę – wywołanie zautomatyzowanej aktywności werbalnej, co prowadzi do reaktywacji kontrolowanych i dowolnych zachowań językowych,
- stymulujące mowę – wzbudzenie psychicznej gotowości i motywacji do mówienia przez afatyka. Wykorzystujemy wówczas rozmaite kanały przekazu, tj.: mówienie, pisanie, zainteresowania, oraz potrzeby komunikacyjne pacjenta.
II etap terapii – metody analityczne, które zmierzają do przebudowy układu funkcjonalnego dla mowy.
W przypadku nieobecnej mowy lub wymagającej ogromnego wysiłku od pacjenta, rozwijamy komunikację niewerbalną, która pozwala chorym na przekazanie myśli, uczuć, emocji, potrzeb…
LOGORYTMIKA
Logorytmika wg definicji E. M. Skorek, to „jedna z technik logopedycznych, metoda oparta na rytmie muzycznym wraz z zastosowaniem słowa, włączonego jako akompaniament (zaprogramowany lub improwizowany) w rytmicznie zestrojony przez muzykę ruch całego ciała”*
Logorytmika to połączenie rytmiki z terapią logopedyczną, które oddziałują na sferę słuchową i ruchową.
Podstawowym zadaniem logopedii jest usprawnienie narządów mowy przez ćwiczenia artykulacyjne, słuchowe i fonacyjne, usprawnianie i korygowanie komunikacji językowej. W logorytmice bardzo ważny jest związek ruchu z muzyką, a także na zjawiska wspólne dla dźwięków muzyki i mowy (rytm, melodia, akcent, tempo, płynność).
Istotną rolę w logorytmice pełni także funkcja uspołeczniająca i wychowawcza dzięki grupowej formie zajęć.
Podczas zajęć logorytmicznych pracujemy z instrumentami i potrzebnymi przyborami do piosenek, wierszyków, które stosowane są głównie w ćwiczeniach słowno-ruchowych oraz trenujących szybką reakcję ruchową na sygnał dźwiękowy i słowny.
Zajęcia logorytmiczne:
– wspomagają rozwój mowy,
– uczą wysłuchiwania i różnicowania dźwięków, w tym dźwięków mowy,
– usprawniają pod względem ruchowym całe ciało,
– pomagają w osiąganiu gotowości do właściwego wymawiania głosek, wyrazów i zdań,
– ukierunkowują na pozytywne rozładowywanie energii lub pobudzają energię do działań (zależność potrzeb dziecka),
– rozluźniają napięcia w ciele,
– ćwiczą koordynację,
– przynoszą satysfakcję i radość z podejmowanych działań,
– uczą przestrzegania zasad i reguł,
– ćwiczą koncentrację i uwagę,
– uspołeczniają,
– umuzykalniają,
– rozszerzają zainteresowania.
Logorytmika jest pozytywną formą spędzania czasu, a zajęcia prowadzone w formie zabawy, przyniosą nie tylko wiele korzyści, ale i wiele radości!
* E. M. Skorek, Z logopedią na ty. Podręczny słownik logopedyczny. Impuls, Kraków 2010, str. 94
SZKOLENIA, WARSZTATY, KURSY…
Zapotrzebowanie na specjalistyczne szkolenia logopedyczne w województwie dolnośląskim zainspirowało nas do prowadzenia szkoleń i warsztatów.
W naszej ofercie znajdą Państwo szkolenia dla: logopedów, neurologopedów, surdologopedów, terapeutów wczesnej interwencji, pedagogów specjalnych, psychologów, nauczycieli wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego, studentów oraz rodziców.
Szkolenia i warsztaty logopedyczne i pedagogiczne prowadzone są przez wykwalifikowanych specjalistów.
Czekamy również na Państwa propozycje tematyczne kolejnych szkoleń. Informujemy, że istnieje możliwość przeprowadzenia szkolenia w Państwa mieście, miejscu pray (dla 15-osobowej grupy).
Dbamy o wysoki poziom organizowanych przez nas szkoleń.